دمعات عین القلم سالن لهب  علورگ....

وطیر القوافي شهگ حط اعله قمة جبل..

سکران بیّه الشعر يمشي اعله گاع الجرح..

يلچم ابغمج الالم وبگصته مامن خجل...

الموت مثل الهوا اشتمه صبح ومسه...

حتی اعله غصن الورد شفت الندی من یجی بچفوفه شایل اجل ...

صوت الصریفه طلع بس من طلع مارجع..

گالو اعدام انحکم لن چی تعله وصعد لآذان ذاک القصر ...

عمیه الشوارع صفت... واللیل خنجر یگص من کل ترافه کتر...

آنه ابسفینة امل واشراعي ضکّه الهوا ویاساعه هم ینکسر..

دیرة اجروحي وطن ...مزروعه لچمه وملح... و قانون عدهه الالم والشیخ بیهه الصبر...

ممنوع اضحک بعد لون الفراهه انطفه وماتت اعیون الشمس ..

فلاّحی ینطر مطر بلکت تجیله المزن وترشّله فرحة عرس..

مابین طیف وحلم شفت الضماير صحَت..وازهار روض الفکر من کیفهه فوّحت ..

  ها خوتی صاح القلم بس ما لگاله اذن..

یاهو الیسمعک بعد !!! یا قلمي عوف العتب ...انته اعله چتفک حمل واهموم کل الشعب..

یا قلمي بسک دمع خد الورگ مشتعل ....وحتی الشعر والوزن من شیل طولک تعب...

سید حسن الشريفي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: